Spanje loopt achter! Al jarenlang bivakkeert het Zuid-Europese
land in de verkeerde tijdzone en loopt daardoor uit de pas met de rest van Europa
(en de wereld). En het gaat eigenlijk maar om één uur vertraging. In Spanje is
de dag permanent met een uur verschoven, waardoor het ’s ochtends een uur later
licht wordt en ’s avonds het duister een uur later invalt. Spanje leeft ’s
winters dus eigenlijk met zomertijd en in de zomer zelfs met een dubbele tijdsaanpassing.
In 1942 besloot Generaal Franco de Spaanse klokken gelijk te zetten met die van
Nazi-Duitsland om zo het bondgenootschap tussen beide landen te bekrachtigen. De
tijd is nooit hersteld, zelfs niet nadat de dictator in 1975 door zijn dood het
veld ruimt. Ook Frankrijk en Engeland hadden de klokken met die van Berlijn
gesynchroniseerd, maar deze direct na het einde van WO II weer aangepast.
Niemand weet waarom dat in Spanje niet is gebeurd.
Ellenlange werkdagen, lage productiviteit, late lunches en
diners vergeleken met de rest van Europa, minder tijd voor een privéleven en
vrije tijd, familietijd en werktijd in onbalans …. allemaal aspecten van het
Spaanse leven die worden veroorzaakt door een verkeerde tijdzone. Spanje zou
haar klokken gelijk moet stellen aan die van Groot-Brittannië, Ierland en
Portugal, landen die zich ook westelijk van de nulmeridiaan, die de Greenwich
Mean Time (GMT) aangeeft, bevinden. In het parlement is de discussie weer opgelaaid
om de klok 60 minuten terug te draaien. Een parlementaire commissie is onlangs
tot overeenstemming gekomen, dat het terugdraaien van de klok de oplossing voor
Spanje is en dat hierdoor ook meer regelmatige werktijden van 9 tot 5 kunnen
worden geïntroduceerd, net als in de rest van Europa.
Het terugdraaien van de klok is een eenvoudige handeling en
zonder kosten, maar het veranderen van menselijke gewoontes is een heel ander
verhaal. Om de productiviteit te bevorderen zal er heel wat moeten veranderen.
Wetgeving moet worden gewijzigd en op de naleving moet worden gecontroleerd.
Werktijden moeten worden veranderd en daarmee ook de openingstijden van
winkels, sportclubs, culturele instellingen, kinderopvang en natuurlijk
schooltijden. De televisie zal haar uitzendingen, die tot ver na middernacht
duren, volledig moeten herprogrammeren. Het bedrijfsleven zal een belangrijke
rol spelen in het aanpassingsproces. Spanjaarden beginnen vroeg en hebben een
lange onderbreking in de middag, om daarna nog tot in de avonduren door te
werken en pas rond 22.00 uur thuis te zijn. Om productiever te worden zal er
later moeten worden gestart, de middaglunch worden ingekort tot maximaal 90
minuten, om uiteindelijk eerder te kunnen stoppen. En dan kom je in een “kip-en-het-ei”
verhaal over wie de eerste stap moet gaan nemen. Zonder hulp van de media die
een bewustwordingsproces moeten ondersteunen heeft het geen zin.
De levensverwachting is Spanje is enorm hoog en misschien
wel dankzij de huidige tijdsindeling. Het levensritme wordt hier niet volledig
bepaald door werk, maar ook door sociale aspecten van het leven. Kwalitijd is
een belangrijk begrip in Spanje en de spaarzame vrije tijd wordt dan ook intensief
gebruikt. De langdurige lunch wordt vaak thuis met de familie doorgebracht,
iets wat met 9-17 werkdagen niet meer zal lukken. Al met al komt het er op neer
dat diverse studies elkaar tegenspreken, dat het dagelijkse leven in Spanje
niet zomaar zal worden veranderd en de vraag of de siësta voorgoed haar ogen sluit niet zomaar wordt beantwoord. Het is een bewustwordingsproces, waarbij een
lange traditie stap voor stap zal moeten worden aangepast. De tijd zal het
leren.
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen