De crisis in het getergde Spanje laat ook zijn sporen na in de hippische wereld. Veel paardenfokkers zitten met de handen in het haar, want hun duur gefokte dieren zijn aan de straatstenen niet kwijt te raken. In de jarenlange geschiedenis van de paardenfokkerij in Spanje zijn dergelijke tijden niet eerder voorgekomen. Zelfs zeer ervaren fokkers zijn gedwongen hun met veel zorg grootgebrachte viervoeters voor een grijpstuiver van de hand te doen. Derde generatie fokker Alberto Martín heeft de afgelopen twee jaar 50 van zijn 70 geliefde merries noodgedwongen moeten verkopen voor slechts € 300 per stuk. Dat was alles wat het slachthuis er voor over had.
Een aantal van deze dieren heeft hem tot € 18.500 gekost toen hij deze kocht vóór 2008, de start van de financiële crisis. Helaas is het economisch meer verantwoord de dieren voor een habbekrats op te offeren bij de slager, dan te blijven betalen voor het onderhoud van paarden die toch niemand wil. Paardenfokken heeft altijd zijn moeilijkheden gehad, maar dit is in zijn familiegeschiedenis nog nooit voorgekomen.
Naast het paardenvleesschandaal met betrekking tot de etikettering en ingrediënten in het voedsel binnen Europa, ontvouwt zich een heel nieuw drama in het land van paardenliefhebbers - de toenemende slacht van paarden die niemand wil hebben of zich kan veroorloven.
In de hoogtijdagen van het Spaanse vastgoed werd het houden van een paard gezien als een snelle mogelijkheid om status te verwerven. Zonder de verplichtingen op langere termijn te overzien werden massaal paarden gekocht, ongeacht de onderhoudskosten. Nu de economische bel is geknapt kunnen veel van deze eigenaren de verzorging niet meer bekostigen. Het paard is een blok aan het been geworden en wordt massaal geloosd, vaak door slacht.
Spanje is door de crisis uitgegroeid tot een belangrijke leverancier van paardenvlees binnen Europa. Het aantal paarden dat in het abattoir de dood vindt is sinds 2008 verdubbeld naar 60.000 stuks. En het betreft niet alleen oudere dieren, want het aantal jonge paarden neemt sterk toe. In Andalusië is de groei het sterkst. Hier graast een derde van de totale paardenpopulatie van heel Spanje.
Steeds vaker staan paarden te verhongeren in de wei, of worden zomaar
ergens aan een boom gebonden achtergelaten. Een aantal dieren wordt
illegaal gedood, soms onthoofd om boetes via identificatie van de
microchip te voorkomen en gedumpt in afgelegen gebieden. De politie
heeft een massagraf ontdekt in de heuvels bij Algeciras (Cádiz) met de
overblijfselen van 20 karkassen.
De dierenbescherming en dierenactivisten draaien overuren om paarden te redden en mogelijk leed te verzachten. Recent zijn er zelfs paarden uit Andalusië door een Nederlandse stichting overgebracht naar hier en hebben zij een nieuw thuis gevonden.
Fokker Martín heeft natuurlijk het liefste dat zijn raspaarden een goede baas vinden. Hij heeft zijn prijzen met gemiddeld 60% verlaagd, adverteert veelvuldig en is tegenwoordig al blij als hij een paard per maand verkoopt.
BRON: THE NEW YORK TIMES
Geen opmerkingen:
Een reactie posten